اشعار «قفس» سری اول

هر که به من می رسد ، بوی قفس می دهد

جز تو که پر می دهی ، تا بپرانی مرا

چه خوش‌است حال مرغی که قفس ندیده باشد/ چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد

صادق سرمد

سخت  دلتنگ  شدم  خانة  صیّاد  خراب / کاش  روی  قفسم  جانب  صحرا  می‌کرد

عصمت سمرقندی

بلبلی دی درقفس می‌مرد و می‌نالید زار / کای  دریغ  ایّام  عمرم  در گرفتاری گذشت

فکری کربلائی