در اين وبلاگ در كل اينترنت |
تا به امروز بدین مرگ نمرده است کسی
صائب تبریزی
ترک جان می‌بایدم گفتن که این شیرین لبان
بوسه می‌بخشند امّا جان شیرین می‌برند
فروغی بسطامی
آرزوی بوسه ازساقی نه حدچون منی است
مستم و با ترس می‌بوسم لب پیمانه را
کلیم کاشانی
لب بر لبش نهادم و اشکم زدیده ریخت
بـــر روی گل چو ابر بهاران گریستم
اشتری
لب بر لبم نهاد و به من گفت با نگاه:
اینک همان لبی که قرار تو برده بود
نورانی(وصال)
بوسیدن لب یار ، اوّل ز دست مگذار
کاخر ملول گردی از دست و لب گزیدن
حافظ
به چه مانند کنم سرخی لبهای تو را؟
به یکی لاله شاداب که بنشسته به کوه؟
به شرابی که نمایان بود از جام بلور؟
به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟
به شقایق که بود جلوه گر بزم چمن؟
یا به یاقوت درخشانی در نور چراغ؟
