با بنفشه ها نشسته ام

زرد و نیلى و بنفش
سبز و آبى و کبود!
با بنفشه ها نشسته ام
سال هاى سال
صبح هاى زود.
در کنار چشمه ى سحر
سر نهاده روى شانه هاى یکدگر
گیسوان خیسشان به دست باد
چهره ها نهفته در پناه سایه هاى شرم
رنگ ها شکفته در زلال عطرهاى گرم
مى تراود از سکوت دلپذیرشان
بهترین ترانه،بهترین سرود!
مخمل نگاه این بنفشه ها
مى برد مرا سبک تر از نسیم
از بنفشه زار باغچه
تا بنفشه زار چشم تو
که رُسته در کنار هم
زرد و نیلى و بنفش
سبز و آبى و کبود.
با همان سکوت شرمگین
با همان ترانه ها و عطرها
بهترین هر چه بود و هست
بهترین هر چه هست و بود...
در بنفشه زار چشم تو
من ز بهترین بهشت ها گذشته ام
من به بهترین بهارها رسیده ام.
اى غم تو همزبان بهترین دقایق حیات من
لحظه هاى هستى من از تو پر شده ست
آه!
در تمام روز،در تمام شب،در تمام هفته،در تمام ماه
در فضاى خانه،کوچه،راه
در هوا،زمین،درخت،سبزه،آب
در خطوطِ درهم ِ کتاب
در دیار ِ نیلگونِ خواب!
اى جدایى تو بهترین بهانه ى گریستن
بى تو من به اوج حسرتى نگفتنى رسیده ام.
اى نوازش تو بهترین امید زیستن
در کنار تو
من ز اوج لذتى نگفتنى گذشته ام.
در بنفشه زار چشم تو
برگ هاى زرد و نیلى و بنفش،عطرهاى سبز و آبى و کبود
نغمه هاى ناشنیده ساز مى کنند
بهتر از تمام نغمه ها و ساز ها!
روى مخمل لطیف گونه هات
غنچه هاى رنگ رنگ ناز
برگ هاى تازه تازه باز مى کنند
بهتر از تمام رنگ ها و رازها!
خوبِ خوبِ نازنین من!
نام تو همیشه مرا مست مى کند
بهتر از شراب.
بهتر از تمام شعرهاى ناب!
نام تو،اگرچه بهترین سرود زندگى ست
من تو را
به خلوت خدایى خیال خود
بهترین ِ بهترین ِ من خطاب میکنم
بهترین ِ بهترین ِ من!