در اين وبلاگ در كل اينترنت |
ازکوری چشم فلک امشب قمراینجاست
آری قمر امشب به خداتا سحر اینجاست
شهریار
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از گریه نیـــــاساید چشم
ما را ز بــــرای دیدنش بـــاید چشم
گر دوست نبیند به چه کار آید چشم
شیخ ابولحسن خرقانی
به چه مانند کنم حالت چشمان تو را؟
به یکی نغمه جادویی از پنجه ی گرم؟
به یکی اختر رخشنده به دامان سپهر؟
یا به الماس سیاهی که بشویندش در جام شراب؟
به غزل های نوازشگر حافظ در شب؟
یا به سرمستی طغیان گر دوران شباب؟
هر که به من می رسد ، بوی قفس می دهد
جز تو که پر می دهی ، تا بپرانی مرا
چه خوش‌است حال مرغی که قفس ندیده باشد/ چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد
سخت دلتنگ شدم خانة صیّاد خراب / کاش روی قفسم جانب صحرا می‌کرد
بلبلی دی درقفس می‌مرد و می‌نالید زار / کای دریغ ایّام عمرم در گرفتاری گذشت
صد شربت شیرین ز لبت خسته دلان را
نزدیک لب آرند و چشیدن نگذارند
کمال خجندی
لب بـــــــــــــر لب من نهاد و می‌گفت
جانت چو به لب رسیـد خامــــــوش
مولوی
در مقام حرف مهر خاموشی بر لب زدن
تیغ را زیر سپر درجنگ پنهان کردن است
صائب تبریزی
بار دگــــــر لبان خود از بوسه پیش
نورانی
لیکن نداد بر لب من بوسه ز انکه یافت
در دیدگان خسته من گور عشق خویش
نورانی
هرستم ازچشمش آیدعذرمی‌خواهد
لبش تلخی با دام را شکّر تلافی می‌کند
صائب تبریزی
تا به امروز بدین مرگ نمرده است کسی
صائب تبریزی
ترک جان می‌بایدم گفتن که این شیرین لبان
بوسه می‌بخشند امّا جان شیرین می‌برند
فروغی بسطامی
آرزوی بوسه ازساقی نه حدچون منی است
مستم و با ترس می‌بوسم لب پیمانه را
کلیم کاشانی
لب بر لبش نهادم و اشکم زدیده ریخت
بـــر روی گل چو ابر بهاران گریستم
اشتری
لب بر لبم نهاد و به من گفت با نگاه:
اینک همان لبی که قرار تو برده بود
نورانی(وصال)
بوسیدن لب یار ، اوّل ز دست مگذار
کاخر ملول گردی از دست و لب گزیدن
حافظ
به چه مانند کنم سرخی لبهای تو را؟
به یکی لاله شاداب که بنشسته به کوه؟
به شرابی که نمایان بود از جام بلور؟
به صفای گل سرخی که بخندد در باغ؟
به شقایق که بود جلوه گر بزم چمن؟
یا به یاقوت درخشانی در نور چراغ؟
با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج
ای موج پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج
یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج
ای کشتۀ سوزاندۀ بر باد سپرده
جز عشق نیاموختی از قصه حلاج
گر چه می گویند این دنیا به غیر از خواب نیست
ای اجل! مهمان نوازی کن کـــه دیگر تاب نیست
بین ماهـی های اقیـانـوس و ماهـی هــای تُنگ
هیچ فرقی نیست وقتی چاره ای جزآب نیست
زورق ِ آواره ! در زیبـــایـــی ِ دریــــــا نمـــان
این هم آغوشی جدا از غفلت گرداب نیست
ما رعیت ها کجـــا محصول باغستان کجــــا؟
روستای سیب های سرخ بی ارباب نیست
